Βαλανειού Τόπος - Μέρος β΄

Στα χνάρια τση μούλας

Αναζητώντας τα χνάρια τση μούλας. Λίγο έξω από το Βαλανειό με μέτωπο προς νότο. Στο βάθος το υψίπεδο της Πυλίδας.

Στην βόρεια πλευρά του Μελισσουδίου, λίγο όξω από Βαλανειό, εκτείνεται κατά τον άξονα ανατολής – δύσης μια σειρά λόφων. Εκεί λένε πως εκτυλίχθηκε το δράμα τσ’ Αγυρούς.

Τσι κορυφές αυτής της λοφοσειράς στεφανώνει ένας τυπικός, για το Κορφιάτικο τοπίο, ελαίωνας εξοπλισμένος με τις οχτιές του, τις σκάλες του, τα δίχτυα του και τα όλα του. Στις πλαγιές και στα χαμηλά των λόφων βασιλεύουν, πλάι σε τρεχούμενα νερά, περνάρια, βελανιδιές καθώς και κυπαρίσσια. Όλα αυτά δημιουργούν φυσικά το κατάλληλο στέκι για διάφορα μέλη τση κορφιάτικης πανίδας. Κυρίως κοτσύφια και κίχλες που φτερουγίζουν τριγύρω φλυαρώντας διαρκώς. Βεβαίως δεν λείπουν και τα σκουπίδια από το τοπίο.

Η περιπλάνηση μπορεί να γίνει χρησιμοποιώντας το δίχτυο των χωματόδρομων και μονοπατιών που απλώνεται στην περιοχή. Οι βασικές διαδρομές είναι δύο και διατρέχουν, χοντρικά, η μία την νότια και η άλλη την βόρεια πλευρά της λοφοσειράς. Ανταμώνουν μάλιστα αν ακολουθηθεί η κατάλληλη πορεία. Ευτυχώς, προς διευκόλυνση των περιπατητών, κάποιοι πήραν την πολύ καλή πρωτοβουλία να φυτέψουν ξύλινες πινακίδες που υποδεικνύουν τα τοπωνύμια τση περιοχής και την κατεύθυνση προς αυτές τις τοποθεσίες. Επίσης οι πιο παρατηρητικοί δεν θα δυσκολευτούν να εντοπίσουν τα σημάδια του γνωστού μονοπατιού Βορρά - Νότου.

Παλαιόκαστρο 

Ανηφορίζοντας προς το Παλαιόκαστρο.

Η διαδρομή που διασχίζει την βόρεια πλευρά της λοφοσειράς κατηφορίζει δίπλα από τον βραχοστόλιστο ελαιώνα. Στα αριστερά της σκάει μύτη, κάποια στιγμή, ένα ρέμα που του κρατούν παρέα αρκετές βελανιδιές. Κάπου εδώ μπορεί κανείς να ακολουθήσει έναν ανηφορικό χωματόδρομο προς τα δεξιά. Αυτός οδηγεί στην τοποθεσία ‘Παλαιόκαστρο’ όπου φημολογείται ότι ορθώνονταν ο πύργος τσ' αρχοντοπούλας.

Οι Άγιοι Θεόδωροι.

Πρόκειται για την κορυφή ενός λόφου στην καρδιά του ελαιώνα. Το όνομα πιθανόν προήλθε από την ύπαρξη κάποιας μορφής οχύρωσης ή βίγλας σε αυτό το μέρος. Εδώ οι οχτιές ορθώνονται παράδοξα πολλές και τα απλωμένα ελαιόδιχτα, εχτός από τσ’ εγιές, παγιδεύουν και καμιά άτυχη κίχλα απο κάτω τους. Κάτω από την σκιά αιωνόβιων ελαιόδενδρων αναπαύονται τα ερείπια του βυζαντινού ναού των Αγίων Θεοδώρων ενώ τριγύρω είναι σκορπισμένοι λίθοι και κεραμίδια. Πολύ κοντά στον ναό διακρίνονται και τα υπολείμματα μιας λίθινης κατασκευής που θα μπορούσε να αποτελεί θεμέλιο κτίσματος, αφού δεν μοιάζει με μαντρότοιχο και στην θέση αυτή δεν δικαιολογείται η ύπαρξη οχτιάς. Πάντως εμφανή απομεινάρια οχύρωσης δεν υπάρχουν. Ίσως να είναι κρυμμένα στις πέτρες που απαρτίζουν τις οχτιές της περιοχής.

Οχτιές, πέτρες, κεραμίδια....

Τση μούλας το πήδημα

Η άλλη διαδρομή διατρέχει, μέσα από τον ελαιώνα, τις νότιες πλαγιές τση λοφοσειράς. Ο χωματόδρομος αυτός ακολουθεί την πορεία του δίπλα σε οχτιές και βράχους, υπό την πυκνή σκιά που απλώνουν τριγύρω τα κλαδιά των ελαιόδενδρων.

Πρώτη στάση της διαδρομής το σημείο που υπάρχει μια ξύλινη πινακίδα. Αυτή αναγράφει το τοπωνύμιο ‘Τση μούλας το πήδημα’ ορίζοντας το μέρος από όπου, σύμφωνα με τον μύθο, η Αγυρώ έκαμε το σάρτο μορτάλε καβάλα στο μουλάρι. Η πλαγιά είναι κάπως απότομη σε αυτό το σημείο, σαφώς όμως όχι κάτι το τρομαχτικό. Κάπου εδώ μάλιστα λένε πως τριγυρίζει το καταδικασμένο σε αιώνια περιπλάνηση, αερικό της Αγυρούς.

Βράχος ενάντια στην συμμαχία πουρναριών, ελιών, κυπαρισσιών, βελανιδιών. Η κοιλάδα του Μελισσουδίου κοιτώντας δυτικά - νοτιοδυτικά.

Αφήνοντας πίσω φαντάσματα και μύθους ο χωματόδρομος συνεχίζει ενώ τα κλαδιά των ελιών παραμερίζουν αφήνοντας το φως να περάσει. Περνά δίπλα από ένα εγκαταλελειμμένο όχημα και συνεχίζει καθοδική πορεία προς την επόμενη στάση. Πρόκειται για ένα γεφυράκι που περνά πάνω από το Μελισσούδι. Αν δεν κάνω λάθος η τοποθεσία εκεί λέγεται ‘Κρύο Νερό’. Αν κάποιος θελήσει να συνεχίσει από εδώ έχει δύο κύριες επιλογές. Η μία είναι να πάρει ένα παλαιό πέτρινο μονοπάτι που οδηγεί, μέσα από έναν ελαιώνα, στο Σωκράκι. Προφανώς αυτό είναι τμήμα του μονοπατιού που συνέδεε παλαιότερα τα χωριά Βαλανειό - Σωκράκι. Η άλλη είναι να ακολουθήσει έναν δρομο ο οποίος καταλήγει στον ασφαλτόδρομο που ενώνει το Σωκράκι με τον Ζυγό, κοντά στον Άγιο Νικόλαο της Μαυριάνας.

Το παλαιό μονοπάτι που οδηγεί στο Σωκράκι.

Δαιμονικές μορφές παγιδευμένες στον κορμό της ελιάς, οι γλυπτικές ικανότητες της φύσης. Πως να μην βλέπανε τελώνια τα χρόνια τα παλιά.

Πηγές:

• http://valanio.blogspot.com
• Κάτοικοι της περιοχής τους οποίους και ευχαριστώ