Στα χρόνια τα παλιά, όπως μας λένε τα κιτάμπια, πυκνά δάση, βάλτοι και έλη
ήταν συνηθισμένες εικόνες στο νησί. Ένα τοπίο άγριο και αφιλόξενο. Ειδικά τα
στάσιμα νερά, ως κουνουποφωλιές και κατ’ επέχταση εστίες μετάδοσης μαλάριας, αποτελούσαν
άσχημο βραχνά για τσου ντόπιους. Βέβαια η παρουσία υγροτόπων δεν ήταν μόνο
κατάρα. Λίμνες γλυκού νερού κάλυπταν ανάγκες ποτίσματος ενώ λιμνοθάλασσες χρησιμοποιούνταν
ως βιβάρια. Επίσης και η απουσία λιμνών μπορεί να ήταν ωφέλιμη. Η αποξήρανση
τους άφηνε πίσω καινούργια χωράφια για καλλιέργεια (ή για γήπεδα γκόλφ ή για
πισίνες) και έδιωχνε την μαλάρια. Χαραχτηριστικό παράδειγμα η περιοχή του Ρόπα
η οποία με τα έργα αποστράγγισης του 19ου αιώνα μετατράπηκε από
βάλτος σε λιβάδι. Τέτοιες επεμβάσεις όμως δεν έκαμε μόνο ο άνθρωπος αλλά και η
φύση. Έτσι μόνο μπορεί να εξηγηθεί η μυστηριώδης εξαφάνιση τση Μαυρόλιμνης
καθώς και άλλων λιμνών που αναφέρονται σε έγγραφα νοδάρων.
Απομεινάρια εκείνου του ελώδους τοπίου
του παρελθόντος είναι οι τρεις λιμνοθάλασσες και ένας αριθμός από μικρότερες
λίμνες, άλλες εποχιακές και άλλες μόνιμες, που είναι διάσπαρτες στο νησί. Αυτοί
οι υγρότοποι αποτελούν ένα αναπόσπαστο και όμορφο κομμάτι τση Κορφιάτικης φύσης
αλλά και της ιστορίας καθότι συνδέθηκαν, μέσω διάφορων τρόπων, με τον βίο πολλών
γενεών ντόπιων. Συνεπώς αξίζει να τους γνωρίσουμε λίγο καλύτερα μπας και
αποκτήσουν τον δέοντα σεβασμό διότι το μέλλον τους δεν διαγράφεται ευοίωνο.
Υγρότοποι
Οι υγρότοποι είναι ιδιαίτερα
οικοσυστήματα που φιλοξενούν μια πλούσια χλωρίδα και πανίδα και αποτελούν
ζωτικής σημασίας τμήματα του περιβάλλοντος. Ταυτόχρονα, σε συνδυασμό με τον
χώρο που τους περιβάλλει, συνθέτουν συνήθως ξεχωριστά τοπία. Αυτά τα χαρίσματα οδήγησαν
στην αναγνώριση της αξίας των υγροβιότοπων και της ανάγκης διατήρησης τους,
ζητήματα που πρεσβεύονται, μεταξύ άλλων, από την γνωστή Σύμβαση Ραμσάρ (στην οποία
είναι ενταγμένες 11 περιοχές της Ελλάδας).
Οι λίμνες τση Κέρκυρας, μαζί με τα οικοσυστήματα τους, δεν αποτελούν εξαίρεση.
Έχουν μελετηθεί (και ακόμη μελετώνται) από επιστήμονες οι οποίοι έχουν
αποφανθεί για την σημασία και την ανάγκη προστασίας τους («Οι Υγρότοποι της
Κέρκυρας - Αφοί Γκίνη et al»,
δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά κλπ). Σ’ αυτόν τον σκοπό συμβάλλουν νόμοι
και προστατευτικά πλαίσια όπως το φημισμένο δίκτυο Natura 2000 που
αφορά γενικά τα οικοσυστήματα. Οι λιμνοθάλασσες Κορισσίων και Αντινιώτη είναι
τα δυο εκ των πέντε μελών του δικτύου στο νησί και στα πέριξ. Τα υπόλοιπα είναι
οι Παξοί - Αντίπαξοι, οι Αλυκές Λευκίμμης (την οποία μπορούμε να διαγράψουμε αν
πραγματοποιηθεί κατασκευή αεροδρομίου εκεί), καθώς και η παράκτια θαλάσσια ζώνη
από Κανόνι έως Μεσογγή κάτι όχι ιδιαίτερα γνωστό.
 |
| Λίμνη Γαϊδαράνα |
Παρ' όλη την γενικότερη «αναγνώριση» και
την «προστασία» τα φτερά του αφανισμού σκιάζουν ακόμη τους λιμνότοπους του
νησιού. Οι υπ’ αριθμόν ένα εχθροί τους είναι η ρύπανση και η υποβάθμιση που
προκαλούνται από την μετατροπή τους σε σκουπιδότοπους, την οικοπεδοποίηση, την
άρδευση, την ρίψη απόβλητων, την αποξήρανση κλπ. Οι απειλές αυτές στοχεύουν
κυρίως τις λίμνες γλυκού νερού, οι οποίες είναι μικρά, κλειστά, χωρίς
δυνατότητα συχνής ανανέωσης νερού άρα ιδιαιτέρως ευαίσθητα οικοσυστήματα. Αλλά και οι λιμνοθάλασσες
δεν βρίσκονται σε καλύτερη θέση αν αναλογιστεί κανείς το φάντασμα της
κατασκευής ξενοδοχειακών εκτρωμάτων που πλανάται ακόμη πάνω από την Αντινιώτη ή
τις κατασκευές που ξεφυτρώνουν στις παραλίες του Ίσσου και του Χαλικούνα στην
Κορισσίων.
 |
| Λιμνοθάλασσα Κορισσίων |
Πηγές
Που οφείλει την ονομασία της δεν
ξέρουμε αλλά, αν δεν προέρχεται από παραφθορά, προφανώς μπορούμε να την
συνδέσουμε με γαϊδάρους. Ούτε γνωρίζουμε την παλαιότητα της ονομασίας της. Πιθανόν
μπορεί να ταυτιστεί με την Lago Gaudar που εμφανίζεται σε χάρτη της
Κέρκυρας των αρχών του 18ου αιώνα και απεικονίζεται να καταλαμβάνει
μεγάλη έκταση. Κατά το παρελθόν υπήρχε ανθρώπινη δραστηριοποίηση στην περιοχή
όπως μαρτυρούν κάποια ερειπωμένα αγροτόσπιτα προηγούμενων αιώνων. Επίσης η
τοποθεσία έχει συνδεθεί και με ένα θρύλο που σχετίζεται με την παρακείμενη στην
λίμνη, μονή του Αγίου Ονουφρίου. 
